95 Pułk Piechoty (II RP)

95 Pułk Piechoty
	Historia
Państwo	Polska
Sformowanie	1939
Rozformowanie	1939
	Dowódcy
Pierwszy	ppłk Stanisław III Stankiewicz
	Działania zbrojne
	kampania wrześniowa
	Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych	wojsko
Rodzaj wojsk	piechota
Podległość	39 Dywizja Piechoty

95 Pułk Piechoty (95 pp) – rezerwowy oddział piechoty Wojska Polskiego II RP.

Pułk nie występował w organizacji pokojowej wojska.

95 pp w kampanii wrześniowej

Mobilizacja

Zgodnie z planem mobilizacyjnym „W” był formowany w II rzucie mobilizacji powszechnej dla rezerwowej 39 Dywizji Piechoty.

Jednostki mobilizujące należały do dwóch dywizji 3 Dywizji Piechoty Legionów i 9 Dywizji Piechoty i stacjonowały na terenie dwóch okręgów korpusów OK nr II i OK nr IX.

22 pułk piechoty w Siedlcach mobilizował i organizował dowództwo 95 pułku piechoty, I batalion i pododdziały specjalne pułku w czasie X+3 i X+4^[1],
34 pułk piechoty w Białej Podlaskiej – II batalion, w czasie X+3^[2],
7 pułk piechoty Legionów w Chełmie – III batalion, w czasie X+3^[3] .

Rozkazem Naczelnego Wodza mobilizacja jednostek II rzutu mobilizacji powszechnej została przyspieszona o dwa dni. Dla 95 pp rez. oznaczało to, że został zmobilizowany do 7 i 8 września 1939.

II batalion wymaszerował z koszar 34 pp w Białej Podlaskiej do wsi Cicibora, a następnie do wsi Rogozneczka. Następnie po dołączeniu do macierzystego pułku wszedł w skład 39 DP rez.^[4]

Działania bojowe

W kampanii wrześniowej 1939 roku pułk walczył w składzie macierzystej dywizji, między innymi w drugiej bitwie pod Tomaszowem Lubelskim.

Organizacja i obsada personalna we wrześniu 1939

Dowództwo i pododdziały ^[5]

dowódca – ppłk Stanisław III Stankiewicz
I adiutant pułku – por. Zdzisław Barbasiewicz
II adiutant pułku – ppor. rez. Jan Kamiński († 26 IX 1939)
oficer łączności - por. Stanisław Łukasik
kwatermistrz - kpt. Stanisław Marek
lekarz pułku - kpt. lek. Aleksandrowicz

I batalion

dowódca batalionu – mjr Konrad Marian Krajewski
dowódca 1 kompanii strzeleckiej – por. Czesław Jacek Skalmowski
- dowódca I plutonu - ppor. rez. Marian Gałązka
- dowódca II plutonu - ppor. rez. Stefan Skup
- dowódca III plutonu - ppor. rez. Eugeniusz Melan
dowódca 2 kompanii strzeleckiej – kpt. Kazimierz Laskowski
dowódca 3 kompanii strzeleckiej - por. rez. Hugo Edmund Meyer
dowódca 1 kompanii karabinów maszynowych - por. Bogumił Sikorski

II batalion ^[6]

dowódca batalionu – mjr Józef Kojder
adiutant batalionu - ppor. rez. Jan Kuczyński
dowódca 4 kompanii strzeleckiej – kpt. Stefan Osmólski
dowódca 5 kompanii strzeleckiej – por. Artur Alojzy Poeplau
- dowódca I plutonu - ppor. Bolesław Prochenka
dowódca 6 kompanii strzeleckiej - por. Witold Antoni Janiszewski
dowódca 2 kompanii ckm – por. piech. Tadeusz Petrol

III batalion

dowódca batalionu – kpt. Jan Lekan
dowódca 7 kompanii strzeleckiej – ppor. Jerzy Zdzisław Lipniacki
dowódca 8 kompanii strzeleckiej – ppor. Stanisław Sędziak

Pododdziały specjalne

dowódca kompanii zwiadowców - ppor. Piotr Kubaj
- dowódca plutonu konnego - ppor. Adam Robert Wojtaś
- dowódca plutonu kolarzy - ppor. rez. Wacław Polkowski
dowódca kompanii przeciwpancernej - por. Włodzimierz Krasuski
pluton łączności
pluton pionierów
pluton przeciwgazowy

Osobny artykuł: Organizacja pułku piechoty Wojska Polskiego II RP.

Przypisy

↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 69.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 84.
↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 49.
↑ Borek 2018 ↓, s. 62-63.
↑ Izdebski 2000 ↓, s. 341-342.
↑ Borek 2018 ↓, s. 72.

Bibliografia

Paweł Borek: Z dziejów 34 Pułku Piechoty (1918-1939). Biała Podlaska: Miejska Biblioteka Publiczna w Białej Podlaskiej, 2018. ISBN 978-83-931873-6-2.
Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939 roku. Początek II wojny światowej, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa, 2006, ISBN 83-7399-169-7.
Jerzy Izdebski: Dzieje 9 Dywizji Piechoty 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Neriton, 2000. ISBN 83-86842-62-8.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.

[CITEREFRybkaStepan201069-1] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 69.

[CITEREFRybkaStepan201084-2] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 84.

[CITEREFRybkaStepan201049-3] Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 49.

[CITEREFBorek201862-63-4] Borek 2018 ↓, s. 62-63.

[CITEREFIzdebski2000341-342-5] Izdebski 2000 ↓, s. 341-342.

[CITEREFBorek201872-6] Borek 2018 ↓, s. 72.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Rodowód	Polska Siła Zbrojna Armia Polska we Francji Armia Wielkopolska Legiony Polskie Samoobrona Litwy i Białorusi Wojsko Litwy Środkowej Wojsko Polskie na Wschodzie
Naczelne władze wojskowe	Naczelnik Państwa (1918–1922) Prezydent RP (1922–1939) Naczelne Dowództwo WP Ministerstwo Spraw Wojskowych Generalny Inspektorat Sił Zbrojnych Sztab Generalny (Główny) Kwatera Główna Naczelnego Wodza
Rodzaje sił zbrojnych	Wojsko Marynarka Wojenna
Formacje	Wojska Wartownicze i Etapowe (1919–1921) Korpus Ochrony Pogranicza (1924–1939) Obrona Narodowa (1937–1939)
Bronie	Piechota Kawaleria Artyleria Bronie pancerne (1937–1939) Lotnictwo Saperzy Wojska Kolejowe (do 1928) Wojska Samochodowe (do 1937) Tabory Żandarmeria
Służby	duszpasterska geograficzna intendentury inżynieryjno-saperska kolejowa remontu sprawiedliwości zdrowia weterynarii uzbrojenia lotnictwa żeglugi śródlądowej łączności etapowa jeniecka poborowa
WP w 1939	OdeB pokojowe Plan mob. „W” Mobilizacja OdeB wojenne Kampania wrześniowa Plan „Zachód” Plan „Wschód”
Inne	Bunt Żeligowskiego Centrum Wyszkolenia Sanitarnego Centrum Wyszkolenia Saperów Centrum Wyszkolenia Łączności Centrum Wyszkolenia Żandarmerii Centrum Wyższych Studiów Wojskowych Fundusz Obrony Narodowej Główny Urząd Zaopatrywania Armii Instytut Wojskowo-Techniczny Oddział II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Oficerska Szkoła Topografów Placówki dyplomatyczne Wojska Polskiego II RP Rada Wojenna Rada Wojskowa Wojna polsko-bolszewicka Wojskowa Komisja Ustawodawcza Wyższa Szkoła Wojenna